فقط انتر

   رو سیاه مهر ِ یاران مانده ام

ابر گریان زیر باران مانده ام

 

دل هوای جمع یاران می کند

دیده بر دیوار زندان مانده ام

 

پاس دار ِ کنج خلوت گاه خویش

پشت این در، بی نگهبان مانده ام

 

می هراسم باز از دلدادگی

کیسه ی خالی ز تاوان مانده ام

 

وای اگر دیو جدایی چیره شد

در شب تاریک هجران مانده ام

 

بی سحر شد شب، سپیده سر نزد

باز با شب زنده داران مانده ام

 

روز ها بی هوده پی در پی ز درد

همنشین با غمگساران مانده ام

 

دل ندارم بار دیگر بشکند

این چنین با پای لنگان، مانده ام

 

بسته دل بر آرزو های محال

((بی نشان)) با یاد جانان مانده ام

اردکان 10/7/89

 

شمس الدین عراقی